Przełom tarczycowy

Dla położnych - Wasze artykuły - ZAKOŃCZONY
1

Przełom tarczycowy to zaburzenie endokrynne, z reguły występuje, gdy choroba podstawowa tarczycy nie jest dotychczas zdiagnozowana. Jest to zaostrzenie nadczynności tarczycy. Nadczynność tarczycy u kobiety w ciąży jest bardzo niebezpieczna dla dziecka.
Organizm chorej osoby wytwarza swoiste przeciwciała, które mogą przeniknąć do płodu drogą wertykalną. W konsekwencji noworodek może przyjść na świat z objawiamy zbyt dużej ilości hormonów w organizmie.

Charakterystyczne objawy to:

  • gorączka przekraczająca 37.8 stopni C,

  • zaburzenia czynności układu sercowo-naczyniowego:

  1. migotanie przedsionków,
  2. skurcze komorowe,
  3. blok serca,
  4. tachykardia,
  5. lewo komorowa niewydolność serca,
  6. obrzęk płuc,
  7. wstrząs kardiogenny.
  • zaburzenia środkowego układu nerwowego:
  1. niepokój,
  2. lęk,
  3. pobudzenia,
  4. delirium,
  5. zaburzenia orientacji,
  6. psychozy,
  7. drżenie,
  8. osłabienie siły mięśniowej,
  9. labilność nastroju,
  10. zaburzenia świadomości,
  11. śpiączka.
  • hipotensja - -niedociśnienie,
  • zwiększony apetyt,
  • biegunka,
  • częste oddawanie stolca,
  • spadek masy ciała,
  • bezsenność,
  • nudności,
  • wymioty,
  • ostre bóle brzucha,
  • żółtaczka,
  • wytrzeszcz oczu,
  • opóźnienie ruchu powiek,
  • powiększenie wątroby,
  • zaczerwienienie skóry.

Cel leczenia przełomu tarczycowego:

  • ogólne leczenie wspomagające,
  • identyfikacja i usunięcie czynnika prowokującego,
  • hamowanie syntezy hormonów tarczycy,
  • hamowanie uwalniania hormonów tarczycy,
  • przeciwdziałanie obwodowym skutkom hipertyreozy.

Leczenie polega na:

  • podaży płynów dożylnych,
  • wyrównaniu glikemii,
  • obniżeniu hiperkalcemii,
  • podaży tlenu,
  • monitorowaniu czynności serca,
  • obniżeniu gorączki,
  • farmakologicznym leczeniu niewydolności serca oraz tachykardii,
  • monitorowanie parametrów życiowych,
  • częsta obserwacja oraz badanie przedmiotowe,
  • antybiotykoterapii,
  • zastosowanie plazmaferezy lub dializy w celu usunięcia nadmiaru hormonów z krążenia,
  • ograniczeniu syntezy hormonów poprzez podaż leków.

Przełom tarczycowy może doprowadzić do niewydolności wielonarządowej lub śpiączki.

Radykalne leczenie chirurgiczne zalecane jest u wszystkich pacjentek po przełomie tarczycowym. Po zakończeniu leczenia chory wymaga dalszej stałej opieki lekarskiej. Wskazana jest okresowa kontrola hormonalna.

PIŚMIENNICTWO:

  1. Białkowska M, Drzewiecka B, Ginalska-Malinowska M i wsp. Choroby tarczycy. W: Endokrynologia kliniczna dla ginekologa, internisty i pediatry. Głąb G. Springer PWN, Warszawa, 1998

  2. Cichy W, Fichna P, Gertig T, Kędzia A, Korman E, Krawczyński M, Niedziela M, Pawlaczyk

  3. B, Romer T, Smorawińska A, Woźnicka D. Choroby gruczołu tarczowego. W: Podstawy endokrynologii wieku rozwojowego. Plewa A. Wyd Lek PZWL, Warszawa, 1999

  4. Jastrzębska H.,:Podkliniczna nadczynność tarczycy - aspekty diagnostyczne i terapeutyczne, “Choroby Serca i Naczyń” 2006, tom 3, nr 3

  5. Lewiński A, Karbownik M, Sobieszczańska-Jabłońska A. Standardy postępowania w chorobach tarczycy w okresie ciąży. Standardy Medyczne 2002

  6. Pisarek-Miedzińska D. Zaburzenia czynności tarczycy u kobiet ciężarnych. Klinika 1993

  7. Syrenicz A, Garanty-Bogacka B, Syrenicz M, Petriczko E. Nadczynność tarczycy jako problem endokrynologiczny i perinatologiczny. Post Neonat 1998