Powikłania cukrzycy ciążowej ze strony noworodka

    Cukrzyca w ciąży jest problemem dla matki, płodu i noworodka. Występuje ona u 0,5% kobiet ciężarnych w formie jawnej, a w 1% jako stan przedcukrzycowy. Leczenie kobiet insuliną zmniejszyło śmiertelność okołoporodową noworodków z 60 do 30%.
Przebieg cukrzycy w ciąży zmienia się w różnych jej okresach. W pierwszych miesiącach występuje hipoglikemia, spowodowana przekazywaniem glukozy do płodu i niedoborami w odżywianiu, np. przy wymiotach. Zapotrzebowanie na insulinę zmniejsza się. W drugiej połowie ciąży wzrasta oporność na insulinę, dominuje hiperglikemia, co wymaga większych dawek insuliny. 

    Algorytm wykrycia cukrzycy ciążowej obejmuje obowiązkowy w Polsce test doustnego obciążenia glukozą (test, OGTT) przeprowadzany normalnie w 24-28 tygodniu ciąży lub najszybciej tak to możliwe, jeżeli ciężarna należy do grupy ryzyka – jeżeli jej wyniki OGTT są prawidłowe, to badanie powtarza się w 24-28 tygodniu ciąży, tak jak u ciężarnych spoza grupy ryzyka. Test OGTT wykonuje się u ciężarnych przeważnie wyłącznie w oparciu o skierowanie lekarskie.

Czynnikami ryzyka cukrzycy ciężarnych są:

  1. wielorództwo,
  2. wiek ciężarnej > 35 lat,
  3. masa urodzeniowa dziecka z poprzedniej ciąży > 4 kg,
  4. dziecko z wadą z poprzedniej ciąży,
  5. zgon wewnątrzmaciczny w poprzedniej ciąży,
  6. hirsutyzm – występowanie nadmiernego owłosienia,
  7. nadciśnienie tętnicze,
  8. otyłość i skrajna otyłość przed ciążą zwiększające ryzyko cukrzycy ciężarnych,
  9. dodatni wywiad rodzinny w kierunku cukrzycy typu 2,
  10. przebyta cukrzyca ciężarnych,
  11. cukrzyca w rodzinie.

FETOPATIA CUKRZUCOWA :

  1. makrosomia płodu - dziecko zbyt duże,
  2. żywoczerwona skóra,
  3. owłosione małżowiny uszne,
  4. w skrajnych przypadkach masa ciała może przekraczać 6 kg- częściej widuje się wcześniaki z wagą donoszonego noworodka,
  5. zmiany czynnościowe- hipoglikemia i zaburzenia elektrolitowe,
  6. często niewydolność krążenia i oddychania.

Najczęstszym odchyleniem somatycznym jest:

  1. anomalia masy ciała - nieodpowiednia dla wieku ciążowego ( hipertrofia, rzadziej hipotrofia),

  2. powiększone rozmiary łożyska , pępowina gruba, częściej jest brak jednej tętnicy, często występuje wielowodzie.

  3. wzmorzony budulec kości, wiek kostny odpowiedni do czasu trwania ciąży, a nie do rozmiarów ciała.

  4. nieproporcjonalnie mała czaszka,

  5. nadmiernie rozwinięta tkanka tłuszczowa,

  6. powiększona wątroba,

  7. kardiomiopatia - wykazuje zmiany w 50% dzieci, nawet przy dobrze prowadzonej cukrzycy,

  8. Znaczny przyrost śledziony i nadnerczy,

  9. zaburzenia oddychania - obserwuje się zarówno większą częstość, jak i przemijającego przyspieszenia oddechu u noworodków matek z cukrzycą w porównaniu z pozostałymi noworodkami.

  10. zaburzony obraz krwi- polegają na zwiększeniu stężenia erytropoetyny w osoczu i większej ilości czerwonych krwinek. Może być zwiększona lepkość krwi, łatwe zlepianie się płytek, stąd skłonność do zmian zakrzepowych. Najcięższym powikłaniem jest zakrzep w żyłach nerkowych. Objawy kliniczne są skutkiem zaburzeń w przepływie krwi, powodującym niedokrwienie i niedotlenienie narządów. Występują zaburzenia sercowo-oddechowe, przyspieszenie tętna i oddechu, objawy duszności, a nawet zespół zaburzeń oddychania. Zaburzenia ukrwienia obwodowego układu nerwowego powodują bezdechy, śpiączkę, osłabienie ruchów lub drgawki.

  11. wady rozwojowe- obecnie przy wyrównanej glikemii ilość wad nieco zmalała; najczęściej wady dotyczą kośćca, obwodowego układu nerwowego i serca; charakterystyczny dla fetopatii cukrzycowej jest niedorozwój kości udowej i nieprawidłowa budowa twarzy wraz z rozszczepem wargi i podniebienia. Może wystąpić także niedorozwój kręgosłupa okolicy krzyżowo- ogonowej i niedorozwój kończyn dolnych.

Duży płód jest narażony na występowanie mechanicznego urazu porodowego :
• złamanie obojczyka,
• porażenie splotu biodrowego,
• Dystocja barkowa - niewspółmierność barkowa– sytuacja położnicza, w której po urodzeniu główki płodu dalsze rodzenie się barków jest utrudnione, zazwyczaj przez zahaczenie się przedniego barku za łuk łonowy,
• wylew do obwodowego układu nerwowego.

PIŚMIENNICTWO:

  1. Bomba DA, Wielgoś M. Wady wrodzone płodu w ciąży powikłanej cukrzycą. „Nowa Medycyna”. VII. 6, s. 7-8, 1999.
  2. Szczeklik A. : Choroby wewnętrzne. Medycyna Praktyczna, Kraków 2005.
  3. Cukrzyca w ciąży Książka konferencyjna I Ogólnopolskiej Sesji Naukowej Studenckiego Towarzystwa Naukowego (współpraca: II Katedra i Klinika Położnictwa i Ginekologii AM w Warszawie, kier. prof. dr. hab. med. Krzysztof Czajkowski), 9 grudnia 2006, Sala Senatu Akademii Medycznej w Warszawie.
  4. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2014 - Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia kliniczna.
  5. Troszyński M.: Położnictwo - ćwiczenia : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 235.