NIEWYDOLNOŚĆ CIEŚNIOWO - SZYJKOWA - etiologia, objawy, leczenie - szew okrężny

Dla położnych - Wasze artykuły - ZAKOŃCZONY
1

NIEWYDOLNOŚĆ CIEŚNIOWO - SZYJKOWA - etiologia, objawy, leczenie - szew okrężny

Niewydolność cieśniowo - szyjkowa to bezbolesne rozwieranie kanały i skracanie długości szyjki macicy bez czynności skurczowej macicy. Dodatkowo dochodzi do wpuklania się dolnego bieguna jaja płodowego do kanału szyjki i pochwy.
Etiologia:

  1. przyczyny wrodzone, wady anatomiczne macicy;
  2. urazy szjki macucy mechaniczne;
  3. zaburzenia hormonalne.

Objawy liniczne:

  1. rozwieranie kanału i skracanie długości szyjki macicy bez czynności skurczowej;
  2. upławy, plamienie, uczucie ciężaru i napięcie w podbrzuszu.

Rozpoznanie:

  1. wywiad położniczy;
  2. badanie we wzeirnikach, przez pochwę raz w tygodniu w celu monitorowania rozwierania i skracania szyjki;
  3. ultrasonograficzna ocena szyjki macicy
  4. swobodne przechodzenie przez kanał rozszerzadła Hegara nr 8;
  5. swobodne wyjmowanie cewnika Foleya wypełnionego 2-3 ml wody;
  6. wykładniki urazu szyjki podczas poprzednich ciąż.

Leczenie zachowawcze:

  1. oszczędzający tryb życia, spokój psychiczny;
  2. leki: progestageny, tokolityczne, celem obniżenia pobudliwości skurczowej mięśnia macicy.

Leczenie operacyjne - szew okrężny na szyjkę macicy:

  1. warunkiem koniecznym jest bakteriologiczna ocena stopnia czystości pochwy oraz w razie konieczności leczenie przeciwzapalne przed przytsąpieniem do założenia szwu;
  2. założenie na szyjkę szwu okrężnego, którego celem jest zamknięcie kanału i uformowanie części pochwowej szyjki macicy; najkorzytsniejze jest tkie postępowanie w 16.-24. tygodniu ciąży.

Przeciwskazania do założenia szwu:

  1. przedwczesne odpłynięcie płynu owodniowego;
  2. niewyjaśnione krawaienie z dróg rodnych;
  3. brak ciąży;
  4. wady płodu;
  5. zakażenia pochwy;
  6. obumarcie płodu;
  7. infekcja wewnątrzmaciczna.

Szew zdejmuje się po skończonym 37. tygodniu ciąży.

Postępowanie:

  1. zabranie dokładnego wywiadu;
  2. oznaczenie temperatury ciała, tętna, kontrola ciśniena tętniczego;
  3. dostęp do żyły;
  4. badania biochemiczne;
  5. oznaczenie poziomu beta-HCG;
  6. badanie ginekologiczne, ocena stanu szyjki macicy;
  7. monitorowanie za pomocą USG ruchów płodu oraz akcji serca płodu;
  8. należy pamiętać o stanie emocjonalnym pacjentki;
  9. wybór metody leczenia zależy od wyników badań.

Bibliografia:

  1. Ginekologia. Podręcznik dla położnych, pielęgnairek i fizjoterapeutów, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa