O makrosomii mówimy, gdy noworodek jest zbyt duży do wieku płodowego.
Do przyczyn makrosomii płodu należy przede wszystkim cukrzyca oraz otyłość u matki. Do diagnostyki hipertrofii wewnątrzmacicznej wykorzystuje się badanie ultrasonograficzne. Makrosomia u płodu może doprowadzić do wielu powikłań zarówno podczas porodu jak i w przyszłości.
Wzrost dziecka, jak i wzrost płodu przebiega indywidualnie i zależy od wielu czynników m.in. genetycznych czy środowiskowych. Z tego względu zastosowanie w określeniu prawidłowego wzrostu czy masy ciała znalazły siatki centylowe. Ze względu na zależność masy ciała płodu do wieku ciąży wyróżnia się noworodki eutroficzne, hipo i hipertroficzne.
Noworodki eutroficzne to te, których masa ciała odpowiada wiekowi ciążowemu (mieści się między 10 a 90 percentylem dla wieku płodowego, płci i rasy), jeśli masa ciała znajduje się poniżej 10 percentyla mówimy o noworodku hipotroficznym, natomiast, jeśli przekracza 90 percentyl, jest to noworodek hipertroficzny (noworodek, płód za duży do wieku ciążowego.).
Prawidłowa waga noworodka po urodzeniu o czasie (czyli między 38 a 42 tygodniem ciąży) wynosi 2500- 4500 g. Makrosomia płodu (noworodka) to waga urodzeniowa przekraczająca 4000 g lub 4500 g niezależnie od czasu trwania ciąży, co odpowiada 90 percentylowi dla 37 tygodnia ciąży.
Aby ocenić funkcjonowanie i wielkość płodu, niezbędne jest wykonanie w czasie ciąży pewnych badań. Duże znaczenie w ocenie wielkości oraz szybkości wzrostu płodu w ciąży ma badanie ultrasonograficzne. Na jego podstawie można ocenić, czy nie występuje za duży płód w stosunku do wieku ciąży. Ze względu na to, że hipertrofia wewnątrzmaciczna może skutkować przy porodzie wystąpieniem powikłań w postaci urazów, badanie to umożliwia zidentyfikowanie czynników ryzyka wystąpienia dystocji barkowej (niewspółmierności barkowej).
Parametry oceniane w badaniu ultrasonograficznym to szacowana masa płodu, obwód brzucha czy różnica w wymiarach obwodu brzucha i głowy. Do innych czynników ryzyka powikłań w czasie porodu należy otyłość, cukrzyca u matki oraz duża waga płodu w poprzednich ciążach.
Niekiedy makrosomia rozpoznawana jest dopiero po urodzeniu, na podstawie masy ciała noworodka, przekraczającej normy dla danego wieku płodowego, płci i rasy. Wyróżnić można makrosomię symetryczną – gdy zachowane są proporcje ciała dziecka, oraz makrosomię asymetryczną – z zaburzonymi proporcjami. Makrosomia asymetryczna występuje głównie u takich noworodków, których matki chorowały na cukrzycę.
